Piz Bernina Biancogratetik (3. eguna)

Capra Alpina(e)k idatzia.
2702
bisita

Piz Bernina mendia ertz zuritik (Biancograt) igo genuen aurreko egunean. Zailena pasa genuela uste genuen, baina oraindik jetsiera guztia genuen aurretik. Zuloz beteriko glaziar handi bat genuen zeharkatzeko. Eta aurretik nahiz eta jakitun izan sekula ez dela guardiarik jetsi behar, ez da erraza izaten tensio puntu hori momentuoro erne edukitzea.

ZULOAK

Urriak 7:

Manta artean gustora ginen eta berandutu egin zitzaigun. Dena prest genuenerako, eslovakiarrak jada alde egin zuten eta goizeko 10ak ziren. Ez genuen presarik, jetsiera hura tramite hutsa izango zela uste baikenuen.

Glaziarretik jeisten hasi ginen. Glaziar hau zeharkatuz altuera gehiagoan zegoen malda batera igo behar ginen. Egun batzuk lehenago, gogoz elurtu zuen dena eta zulo guztiak estalita zauden. Hala eta guztiz ere, inor ez dago prest zorua hanken azpian desagertzeko.

Eslovakiarrak egindako bidea moztearren, trabesiatxo bat egitea bururatu zitzaigun, glaziarraren lehen parteko aldapatik altuera ez galtzearren. Bidea erabat kaotikoa zen. Zulo erraldoiak azaltzen hasi ziren alde batean zein bestean. Nondik jarraitu behar genuen dudatan hasten ginen eta bidegurutze moduko batean, goikaldetik joatea erabaki nuen, ni bainijoan biko kordadan lehen.

Pausu bakoitza, fedezko pausu bat zen. Batez ere horrelako zuloak ikusten genituen leku batean. Zulo hauetako batera erortzeko beldurra nabarmena zen jada. Pausu bat eman nuen. Ondoren beste bat. Eta bat-batean, zorua nire hanken azpian desagertu zen! Hutsunera erortzen hasi nintzen. Instintiboki, hanka bat luzatu eta parean nuen izotz horman iltzatu nuen kranpoia. Arnesak goraka estutzen zidala konturatu nintzen. Beñat nire pixua mantentzen ari zen gorputza ia-ia osorik ziltzilik nuelarik. Burua bakarrik nuen zulotik kanpora.

Nire kranpoiaren ardatzaren inguruan eman nuen bira. Besoak zulotik kanpora atera nituen eta eskuan nuen piolet bakarra elurretan sartzen saiatu nintzen. Nire azpian ez nuen beste hormarik sumatzen. Izotzezko zuloak balkoi moduko bat osatzen zuen elurraren azpian. Beñatek atzeruntz tira egiten zidan, baina ez zuen bilkune bat egiteko leku onik aurkitzen. Nik beldurrez garrasi egiten nuen, gogoz tira egiteko eskatuz. Zuloa ez zen sokarekiko perpendikularra, kurbatura bat zuen baizik eta Beñaten ingurura hurbiltzen zen. Nire beldurra, erori, penduleatu eta zuloan desagertzea zen.

Pioletean trakzionatu eta besoekin indarra egin nuen. Goraka igotzea lortu nuen pultsoz, balkoia hautsi eta zulora erortzeko beldurrez. Nire gorputzaren pixua sostengatu zuen eta, suge baten moduan arrastaka, zulotik urrundu nintzen. Nire gorputza dardarrean zegoen eta arnasestua kontrolatzen saiatu nintzen. Lasaiago arnasten hasi nintzenean, nire nerbioak kontrolpean izan nituan berriz.

Beñatek aurretik jarriko zela esan zidan. Bidegurutzera itzuli eta beherako bidetik hasi giren zuloak gurutzatzen. Trabesia honetan horma bat genuen eskuinean, eta zentimetro gutxira, eskuinean, zulo sakon bat. Hau gainditzean pixkanaka zuloz jositako tranpa hartatik urruntzea lortu genuen.

Elur malda igo genuen, eseak eginez. Eslovakiar bikotea harrapatu genuen. Pasatzen utzi ziguten bidea guk zabaltzeko. Beste zulo batzuk gainetik salto eginez zeharkatu genituen. Berriz Beñaten aurretik jarri nintzen desgastea partekatzeko. Kostata, baina gaineko muinora igo ginen. Balkoi erraldoi moduko bat zen, gure bailara alde batean utzi eta eskuineko ertzaren azpitik jarraitzen zuelarik, aurrerago zegoen beste bailara batekin topo egin arte. Ordu bateko trabesia lateral baten ostean, harrizko ertz bat topatu genuen, rapel bidez jetsi beharrekoa.

Rapelak azkarrago muntatzeko sokak konpartitu genituen. Oso ondo koordinatu ginen laurok. Zati harritsu hau arriskutsua zen, elur hautsa izotz eta arrokarekin nahasten baitzen. Eta hurrengo bilkunea bilatzeko nabigatzen jakitea beharrezkoa zen.

Ordu eta erdi ondoren, ertz hau elurrezkoa bihurtzen zen oso osorik. Jetsiera honek glaziar plato batean utzi zigun. Bada ezpada ere, berriz sokaz lotu ginen. Granitozko bloke batzuetara iritsi ginen jarraian. Material guztia jaso genuen, konsziente baikinen zati delikatuenak gainditu genituela. Hala ere, oraindik jetsiera luze bat genuen aurretik: Lehenik ingurune harritsu eta deseroso bat; bigarrenik glaziar anzestral bat, izotza biluzik zuelarik; eta, azkenik, mendigoizaleentzako prestatuta zegoen pista eroso bat, non bailararen handitasun guztia ikusteko ingurune paregabea zelarik.

Beñat eta ni gelditu gabe jetsi ginen. Arratsaldeko 19:00ak izan behar ziren eta argia berriz itzaltzen ari zen. Morteratsch-eko tren geltokira iritsi ginen eta bertara gerturatu bezain pronto, tren bat iritsi zen. Ez zigun eslovakiar bikoteaz agurtzeko denborarik eman eta gutxienez besarkada bat ematea gustatu izan liguke, elkarrekin pasatako gauza guztiengatik. Hurrengo trena ordu bete beranduago zetorren eta guk kotxea zain genuen, multa jarri ote ziguten beldurrez, gure 48 orduko limitea gaindituta baikenuen jada.

Eslovakiarrak bikote berezia osatzen zuten. Aitak alpinista beteranoa zirudien, soka erabiltzeko zuen abilezia eta egiten zituen korapilo klasikoengatik batez ere; semeak, aldiz, eskalatzen etorkizun handia zuen, 8. graduko biak irekitzen baitzituen, baina lehen aldia zuen 4000 metroko mendi bat igotzen zuela. Ez beraiek, eta ez guk, ez dugu sekula ahaztuko han bizitako esperientzia.

Han gertatutakoak sekuelak utzi zizkigun: Gure eskuek, gutxi gora-behera, hilabete behar izan zuten izozte-sintomak eta txingurritzeak guztiz desagertzeko; bestalde, abentura honen bizipenak gaur egun bere hortan diardute. Hango sentsazioak, nahiz eta istorio eta argazkien bidez esplikatzen saiatu, ez dira sekula guk han bertan bizi genuen intentsitatez espresatuak izango.

Aurreko eguna (Urriko hotz bortitza) <<<

Datu teknikoak

  • Ibilbidea: Piz Bernina Biancograt
  • Igoera data:2016-10-07
  • Luzera:36000 m.
  • Desnibela:2272 m.
  • Kokapena:Alpeak
  • Kategoriak : Ertza, Eskalada klasikoa, Kranpoiak, Mixtoa
  • Zailtasuna:AD+ (Pausu mixtoak (elurra, izotza eta arroka) eta ingurune kaotikoan nabigatzeko gaitasuna)
  • Harri eskaladaren zailtasuna:IV
  • Korridorearen graduazioa:50º
  • Eskalada mixtoaren zailtasuna:M1
  • Izotz eskaladaren zailtasuna:WI1
  • Ibilbide zirkularra:Bai
  • Hasiera puntuan amaitzen da:Bai
  • Nola iritsi:Pontresinatik Samedanerako bidea jarraituz.
  • Igotzeko denbora:3 egun
  • Ezaugarriak:Lehen zatia: Mixtoa arroka, izotz eta elurrarekin. Bigarren zatia: Elurrezko ertz tentea. Hirugarren zatia: Ertz aereo eta mixtoa.
  • Materiala:60 metroko soka, kranpoiak, piolet bat, alien semaforoa, bagak, fisureroak, bi torloju eta kaskoa.
  • Egoera:Ertza elurrez kargatu gabe.
  • Garaia: Uda, Udazkena, Udaberria
  • IBILBIDEAREN DATU GUZTIAK IKUSI

Krokisa

Mapa

Erlazionatutako kronikak

Igotzen diren mendiak

Lo egiteko aterpetxeak

Erlazionatutako ibilbideak

Iruzkin bat egin

Gureak eta beste batzuen Cookie-ak erabiltzen ditugu, webgune honen erabiltzaileen nabigazioaren analisia egin ahal izateko.
Nabigatzen jarraitzen baduzu, onartzen duzula suposatzen dugu. Nahi izanez gero, konfigurazioa aldatu edo informazio gehiago jaso ahalko duzu hemen.