Piz Bernina Biancogratetik (2. eguna)

Capra Alpina(e)k idatzia.

2994
bisita

Gaua 80cm-ko ohe batean pasa ondoren Tschierva Huten, ia kilometro bateko luzera duen Piz Berninako ertza eskalatzeko unea iritsi zen. Gidari batzuk diotenaren arabera, Biancograt AD zailtasuna duen aktibitate politenetakoa da, ez bakarrik Alpeetakoa, mundu guztikoa baizik. Hitzartutako ordua zen. Eguraldi ona genuen. Hotz asko egiten zuen. Eta erlojuan, goizeko laurak puntuan ziren.

URRIKO HOTZ BORTITZA

Urriak 6:

Eslovakiarrekin, aita-semearekin, goizeko lauretan hitzartuak ginen. Goizeko 7etarako eskalada hasten den lepora iristea genuen helburu, eguzkiaren irteerarekin batera. Dena kontrolpean genuela uste genuen.

Eguna hasi zen. Hitz egindako orduan hasi ginen. Eslovakiar bikotea zijoan gure aurretik metro batzuetara. Ustezko mugarriak jarraitzen genituen. Baina pixkanaka, izotzezko glaziarraren mingain hautsiaren hasierara hurbiltzen ari ginen.

Aita-semeak itxoin egin zigunen, nahastuak baitzeuden. Beñatek erlojua begiratu zuen: gure kokalekua 50 metro eskuinerago omen zegoen. Hasieran ez genion garrantzirik eman track-ak esaten zuenari, baina denbora bat galduak ibili ostean, bide logikorik ez zegoela konturatu ginen.

Eskuin partetik inguratzen ari ginen aldaparen gainean, 50 metro ezkerrerago, arrokazko balkoi bat zegoela konturatu ginen. Bertara igotzeko atzera, gutxi gora-behera, ordu erdiz egin behar genuen. Bidea hor goitik zijoala konturatu eta bidegurutzea pasa genuela ondorioztatu genuen, bikote eslovakiarra jarraitzearren itxu-itxuan.

Bi aukera genituen: Jetsi ordu erdiz behera edo glaziar kaotikoa zeharkatzen saiatu. Txanpon bat airera jaurtitzea bezala izan zen. Kranpoiak jantzi genituen. Bizkarrean genuen piolet bakarra eskuan hartu genuen. Eta glaziarreko zulo erraldoiak zeharkatzen eta izotz hormak eskalatzen hasi ginen gure igoera saiakera honetan.

Progresioa motela eta delikatua izan zen. Beñat eta ni izotza erabat hautsia zegoen puntu batera iritsi ginen. Hemendik aurrera ez genuen jarraitzea posible ikusten. Atzera itzuli ginen. Beste bide batetik saiatu ginen. Ezer ez. Denbora aurrera zijoan. Bakoitzetan eta konszienteago nintzen, tranpa hau zeharkatuz gero, tontorrera gauez iritsiko ginela. Pixkanaka, negatibotasunak gain hartu zigun eta itzultzeko erabakia hartu genuen, hurrengo egunean berriz saiatzeko intentzioarekin.

30 metro jetsi ondoren, eslovakiar bikoteak oihukatu egin zigun. Oztopo guztiak gainditu zituzten eta aldapa harritsu bat igotzen ari zinen jada. Hori ikusteak motibatu egin zigun, eta gure anbizioa berriz martxan jarri zen, kontutan izan gabe denbora asko galdu genuela.

Bikotearen arrastoa jarraitu genuen gaineko platora iritsi ginen arte. Gure helburutzat genuen lepoa garbi ikusten genuen hemendik.

Platoa zeharkatu genuen. Harrizko espoloi batetik igo ginen, elurra ikutu gabe, pausu errazak emanez, baino izotzez inguraturik. Elurrezko aldapa batetik trabesia bat egin ondoren, arroka horma batera iritsi ginen, metalezko eskailera eta bilkura puntuak zituela. Bi aukera zeuden, arrokatik igo "vía ferrata" moduan edo eskuineko elur kanaletik igo. Bigarren aukera azkarragoa zenez, hauxe aukeratu genuen. Goizeko 9ak aldera iritsi ginen lepora, Piz Prievlus mendiaren azpi-azpira.

Teorikoki zailena orain hasten zen. Berriz dudatan hasi ginen. Ertzeko lehen bilkura espoloi bertikal baten azpian zegoen, eta inguratzea zen aukera bakarra. Ezkerretik saiatu ginen, baina izotz eta elurrez jositako tximinia batekin topo egin genuen. Eskuinetik saiatu ginen eta pare bat iltze aurkitu ostean, bide zuzenetik gindoazela konturatu ginen. Metro erdiko koxka bat eta diedro bat (III) ziren lehen luzeko pausu zailenak, elur eta izotz geruza fin batekin estaliak zeudelarik. Luzea ekipatutako bilkune batean amaitzen zen.

Goizeko hotz eta haizeari, elurretan eskularru finekin eskalatzea gehitu behar zitzaion. Eskuak insensibilizatuak genituen. Beñat, niregana hurbildu bezain pronto, garraxika hasi zen hotzak sortarazten zion minagatik. Inoiz ez nion hotzagatik kejatzen ikusi...

Bigarren luzearekin hasi nintzen, lehenik arrokan, ondoren elurrezko aldapa batetik gora, ertzaren harrian bilkura puntu bat ikusi arte. Erraza zenez, Beñati ensanblean jarraitzeko iradokitu nion. Kanal batetik igo nintzen, tximinia batekin topo egin arte. Eskalatu (II) eta ertz bertan zutitu nintzen. Bilkura egin eta nire sokalaguna aseguratu nuen bertaraino.

Ertzetik jarraitu genuen, baina metro gutxira ezker partetik sartu ginen, ertz bertatik desbideratuz. Harri gehiago zegoen eta bertatik jarraitzeak errazago zirudien. Trabesia bat egin genuen altuera irabazi gabe (II). Metro batzuk irabazi ondoren, bertikalean igotzea erabaki genuen espoloi eta tximinietatik barrena berriz ertza harrapatu arte (III). Ertz hontara iritsi baino lehen, metalezko piezak harrokan sartuta zituen horma batekin tupust egin genuen. Gaur egun oraindik ez dakigu zertarako zeuden pieza horiek hor. Fisura txiki bat zuenez, bertatik igotzea erabaki genuen (IV). Gora iristean, ertza inongo momentuan ez uztea erabaki genuen amaieraraino iritsi arte. Beldur pixkatekin gendarme zorrotz bat gainditu (III) eta orratz batera iritsi ginen, metro gutxira ertz zati honen tontor nagusia ikusten genuelarik. Hemendik aurrera dena errazagoa izan zen. Tontor honen azpian bilkura bat topatu genuen. Asko poztu ginen bide zuzenetik gindoazela ikustean! Arroka eta elur itsaso batetik barkuz noraezean nabigatzea bezala zen hura...

Elurretara iritsi arte rapelatu genuen. Plato txiki batean aurktizen ginen, tontorraren elurrezko ertzarekin elkartzen zuen transizio puntu batean. Piz Berninaren tontorrera zijoala uste genuen. Zerbait jan eta edan genuen, gutxi gora-behera, hiru orduko eskalada baten ostean, hotz eta haizea bidelagun genituela. Eskuak igurtzi genituen, sensibilizatu nahian. Baina ez genuen lortzen. Hotz asko egiten jarraitzen zuen. Eta aurrera jarraitu besterik ezin genuen egin.

Ertza, orain elurrez, fin-fina zen, eta aurrera egin ahala, tenteago jartzen hasten zen. 50º-ra iritsiko ginen, seguruenik, momenturen batean. Gainera, haizeak oso indartsu astintzen zigun. Atzera bueltatzeko aukerarik ez genuen jada. Itzulbiderik gabeko puntuan geuden. Errazagoa zen tontorretik jeistea buelta hartzea baino.

Igoera luzea eta gogorra izan zen. Pare bat ordu baino zerbait gehiagotan Piz Berninaren ondoko tontor batera iritsi ginen, Piz Bianco izenekora. Gure harridurarako, oraindik beste harrizko ertz bat genuen aurretik, non berriz sokak erabili beharko genituen. 15:30ak ziren. Eslovakiarrak gure pausuak jarraitzen ari ziren momentuoro.

Lehen luzea erraza baina oso aereoa (I) zen; Mahoma Pausua izango balitz bezala, baina luzeagoa. Rapel puntu batera iritsi ginen. 60 metroko soka iristen ez zenez, Beñatik 5 metro aurreratzeko eskatu behar izan nion. Hemendik, beherako plataforma batera rapelatu genuen. Ondoren goulotte bat eskalatu genuen (II+) eta tontortxo baten gainean aurkitu genuen beste bilkura bat. Hemendik pare bat metro jetsi behar izan genituen. Lehenbizi joateak pausu honetan abantaila bat ematen zuen, sokaren tentsioak jeisten laguntzen baitzuen. Oso delikatua zen. Behera jeistean, berriz lau bat metro gora egin (III) eta rapelatzeko puntu batera iritsi ginen.

Azkenik, 30 metroko rapelaren ostean, azken 100 metroak igo genituen elurrezko malda batetik gora, inongo zailtasun teknikorik gabe.

Piz Berninaren tontorrera iritsi ginen, gorputzean neke handia, hezurretan hotz asko eta buruan ziurgabetasun puntu batekin, ez baikenekien nondik jetsi behar ginen Marco e Rosa de Marchi (3599 metro) aterpetxera. Arratsaldeko 19:00ak ziren eta gure begirada, testuinguru honen barruan, gozatzen ari zen arrastia ikustean, gauzatutako eskalada gogoratzean, zailtasun guztien atzetik.

Eslovakiarrak gu baino lehen hasi ziren jeisten. Jetsiera ertzaren beste aldetik hasten zen. Argia itzaltzen hasi zen. Gaua zen jada. Jetsiera erraz baten ostean (I eta II), aldapatxo bat igo behar da garrantzi askorik ez duen tontor baten gainera, La Spedla izenekora (4020 m.). Mendi honen beste aldeko ertzetik jetsi behar da jarraian, horma bertikal batera iritsi arte. Puntu honetara iristean, aita-semearekin elkartu ginen, lur jota zeudela, zopa bero bat prestatzen. Helikopteroari deitu behar omen zioten eta leku horretan pasa gaua.

Guri ez zitzaigun burutik pasatzen bertan lotan geratzea. Hotz oso bortitza zen, ez genuen vivac-eatzeko zakurik eta bustiak ginen elurra eta izardiaren erruz. Indarrak genituen bitartean, aurrera jarraitu behar genuen aterpetxerako bidea aurkitu nahian. Gainera, jetsierako track-a genuen eta esperantza horri heusten genion. Honen arabera, hormatik bera jarraitzen zuen bideak. Eslovakiarrak horma honen gainean zegoen rapel puntu batean zeuden loturik eta ez zekitenez beran zer zegoen, bertan geratzea erabaki zuten.

Beñat jetsi zen aurretik. Nik jarraitu nion ondoren. Bikoteari oihukatu genion bidea hortik zela esanez. Beste rapel bat egin genuen. Glaziar baten gainkaldera iritsi ginen, non izotzak kurbatura ganbila hartzen zuen eta metro asko jeisten zelarik beheruntz ia bertikalean. Beste aukera ertzetik jarraitzea zen. Azkenik, hirugarren aukera bat genuen eskura, kanal estu batetik behera beste bailarara jeistea zelarik. Gainera, kasulitatez, malloi bat ikusi genuen horman eta rapelatzeko zela interpretatu genuen.

Beñatek rapelatu zuen berriz. Eslovakiarrak ez zutenez bide hori garbi ikusten, telefonoz beraien laguna zen mendi gidari bati deitu zioten, nondik jetsi behar zuten zehazteko. Bitartean, Beñat soka gabe geratu zen eta ez zuen inongo bilkurarik ikusten. Amildegian zintzilik zegoen, hormaren handitasunean, bide hark inora zuzenduko ez zuen beldurrarekin.

Berriz igotzea erabaki zuen. Nik igoera aseguratzen nion bitartean, eslovakiarrak ertzetik jarraitu zuten. Beñatekin elkartu eta bikotearen atzetik joatea erabaki genuen.

Ehun bat metro aurrerago, berriz posizio berdinean aurkitu genituen. Lurrean eserita, janaria berotzen, bertan geratuko zirela lotan esanez. Ezin genuen hori onartu. Bazirudien ertza bertan amaitzen zela, horman zegoen ebaki sakon batean. Elurra errazten hasi nintzen, jarraitzeko seinaleren bat aurkitzeko esperantzarekin.

Elurraren azpian rapelatzeko bilkura bat aurkitu nuen. Beñat eta ni berehala jarri ginen rapelatzeko prest. Hauei oharkarazi genien. Gure atzetik jarri ziren segituan. Hiru rapelen ondoren, Beñatek beherako plato glaziarra zapaldu zuen. Mendiaren hormatik jetsi ginela konsziente ginen. Lauok soka berdinera lotu eta, 500 metroren ostean, ilargiaren argipean gure aterpetxea azaldu zen.

Marco e Rosa de Marchi aterpetxea 3599 metrora dago. Gaueko 23:00etan iritsi ginen bertara. Egun gogorra, hotza eta luzea izan zen. Baina kondizio horietan horrelako mendi bat eskalatu, helmuga puntura iritsi eta, zergatik ez, etsita zegoen bikote horri laguntzearen satisfakzioak dena konpentsatzen zuen. Arropa eta bota bustiak kendu, zerbait afaldu eta aterpetxeko ohera sartu ginen bertan zeuden literetan, zortzi manta gainean bota nituelarik. Beti esan ohi da mendi bat ez dela igotzea lortzen, behera jeisten ez bada. Eta hurrengo egunean zer gertatu zen kontutan izanda, guk ia-ia ez genuen mendi hura igotzea lortu...

Aurreko eguna (Egurrezko etxetxoa) <<<

Hurrengo eguna (Zuloak) >>>

Datu teknikoak

Ibilbidea: Piz Bernina Biancograt
Igoera data:2016-10-06
Luzera:36000 m.
Desnibela:2272 m.
Kokapena:Alpeak
Kategoriak : Ertza, Eskalada klasikoa, Kranpoiak, Mixtoa
Zailtasuna:AD+ (Pausu mixtoak (elurra, izotza eta arroka) eta ingurune kaotikoan nabigatzeko gaitasuna)
Harri eskaladaren zailtasuna:IV
Korridorearen graduazioa:50º
Eskalada mixtoaren zailtasuna:M1
Izotz eskaladaren zailtasuna:WI1
Ibilbide zirkularra:Bai
Hasiera puntuan amaitzen da:Bai
Nola iritsi:Pontresinatik Samedanerako bidea jarraituz.
Igotzeko denbora:3 egun
Ezaugarriak:Lehen zatia: Mixtoa arroka, izotz eta elurrarekin. Bigarren zatia: Elurrezko ertz tentea. Hirugarren zatia: Ertz aereo eta mixtoa.
Materiala:60 metroko soka, kranpoiak, piolet bat, alien semaforoa, bagak, fisureroak, bi torloju eta kaskoa.
Egoera:Ertza elurrez kargatu gabe.
Garaia: Uda, Udazkena, Udaberria
IBILBIDEAREN DATU GUZTIAK IKUSI

Krokisa

Piz Bernina Biancogratetik (2. eguna)

Datu teknikoak

Krokisa

Erlazionatutako kronikak

Igotzen diren mendiak

Lo egiteko aterpetxeak

Erlazionatutako ibilbideak

Iruzkin bat egin