Aratz

Capra Alpina(e)k idatzia.

4099
bisita

Elurra gogoz bota du, bazterrak zuritu ditu eta mendia ikusgarri dago. Osagai guztiak kontutan hartuz nola gelditu etxean nahiz eta hotz egin, askorik pentsa gabe jantzi motxila, trastez bete eta etxetik atera gara Aratz gailurra zapaltzeko asmoz.

Otzaurteko ostatura iritsi gara elurra egonagatik, baina ezin dugu autoz jarraitu eta ahal dugun lekuan utzi beharrean gertatu gara. Goiza oso hotza da baina ori zer da guretzako. Arropa asko janzten dugu eta badaezpada ere beste batzuek motxilan sartu, zerbait gertatuta ere. Kranpoiak eta makilak ere gurekin daramatzagu, jan edan pixka batekin batera. Ez da biderik ere ikusten dena elurrez estalia bai dago. Hainbat aldiz pasa gera bide honetatik eta orain iruditzen zaigu inoiz pasatu gabeak garela hemendik. Pagaditik gora goaz elurretan bota guzia sartuz eta ibiltzea zailduz. Bat batean Beundako zelaietara iristen garelarik. A zer nolako elur pila dagoen, mahaiak ere ikustea zail egiten zaigu. Bertan dagoen txabolara sartu gara eta kranpoiak jartzea erabaki dugu elurra izoztua bai dago inguru honetan eta aurrerantzean ere ala egotea espero dugu, 30´.

Aho zabalik goaz, aspaldian ez dugu honelako elurterik ikusi. Dena dago txuri zuhaitzak barne eta oso polita ikusten da dena. Gaur edozein lekutatik joan daiteke dena bai dago zelai eta elurra izoztua dagoenez, ez dago zuloren batetan sartzeko arriskurik. Pixkanaka ba goaz Otzaurteko aterpetxearen bila, itxia dago aspaldian, baina etxea behintzat bertan dago. A zer nolako oroitzapenak etortzen zaizkigun irekia egoten zen egunetatik, bertan epel egoten zen eta jakirik ez zen inoiz falta, a zer nolako babarrun janak eginak gauden, txorixo eta haragi egosia janda ere eta salda bero bat inoiz ez zen falta izaten. Ez dabil jende askorik, apenas ikusi dugu bakarren bat, 1h.30´.

San Adriango zuloa ikusten dugu eta bertara zuzentzen ditugu gure pausoak. Haize hotza nabaria da inguru hauetan eta geldialdirik egiteko tentaziorik ez dugu, jakin bai dakigu geratu ezkero zer gertatuko zaigun. Zulora sartzeko ate txiki bat gainditu behar dugu, elurrak beheko zatia estalia dauka eta behin barrenean, harriak izoztuak daude sabaitik erortzen diren ur tantoen erruz eta kontu handiarekin igaro behar ditugu. Zuloaren beste aldeko irtenbideak ez du altuera gehiegirik normalean eta gaur elurra dela eta oraindik ere txikiagoa, apenas pasatzeko lekurik dugu. Behin bestaldean oraindik ere elur gehiago dagoela zehazten dugu, ikusgarria dago dena. Aizkorrira igotzeko erabiltzen den Kalbario bidea eskuinera uzten dugu eta aurrera jarraitu, erromatarren harbidetik metro erdi bat goitik ibiltzen goaz ikusten ez badugu ere. Iritsi gara Oria ibaia jaiotzen den lekura, hain zuzen Aratzeko saihesbidea dagoen puntura. Urak elurra zatitzea lortu du bere ibilbidean baina ez denbora luzez, bat batean, berriz ere ezkutatzen bai da, 2h.05´.

Ezkerrera jarraitu beharrean gaude eta ezinbestekoa da pagadian barrena sartzea. Zuhaitzak ikusgarri daude, hosto zuriak dituztela dirudi eta ez berdeak. Bagoaz gorantz pixkana bada ere, biderik ez dago eta norabidea tentuz jarraitu behar dugu, gainera lainoa ere bide lagun bai dugu.Unai nire atzetik doa ez bai du beste aukerarik, bide hauek ez bai ditu hainbeste elurrekin zeharkatu inoiz eta. Basotik atera gara eta Aratzeko lepora iritsi, dagoeneko azken malda tente eta luze bat geratzen zaigu lehen tontorrera iristeko. Betidanik haize leku izan oi da inguru hau eta gaur ere ez du hutsik egin, gogor astintzen digu eta izotz zati txikiak aurpegiratzen dizkigu. Asko kostatzen zaigu aldapa igotzea baina pausoz pauso lortu dugu. Zeharkaldi bat geratzen zaigu Aratzeko tontorrera iristeko, behin bertan buzoa ere ikustea kosta egiten zaigu daukan elur eta izotzekin (1443 m.), 3h.15

Gustura gaude, ibilbidea dotorea izan bai da eta hotz eginagatik asko disfrutatu duguna. Itxuraz gu izan gara igo garen lehenak, elurretan biderik ez bai dugu aurkitu eta guk egin beharra izan dugu. Ez dago gauza asko egiteko aukerarik eta argazki batzuek atera eta berriz ere beranzko bideari ekiten diogu. Igotzerakoan utzi ditugun hanka arrastoak segituz pagadiraino iritsi gara. Oria ibaiaren jaiolekuan berriz eskuinera jarraitu eta laster batetan berriz ere San Adriango pasabidean gaude. Kontu handiz zeharkatu eta aterpetxera bidean goaz, jende hotsa badago inguruan eta bakarren bat ikusi ere egiten dugu.
Itzulerako bidea pistaz egiten dugu, zerbait esateagatik ez bai dugu ikusten elurrarekin. Luze egiten zaigu, dagoeneko ostatura iristeko gogo biziz bai gaude zerbait jan ahal izateko. Beundako zelaiak gertu ditugu eta azken aldapa igoz, pagadian sartzen gara berriz ere autoa utzi dugun lekura iritsiz. Otzaurteko ostatua (670 m.) 5h.

Datu teknikoak

Ibilbidea: Aratz Otzaurtetik neguan
Igoera data:14/02/2010
Desnibela:773 m.
Kokapena:Euskal Herria
Kategoriak : Erraketak, Kranpoiak
Zailtasuna:F
Hasiera puntuan amaitzen da:Bai
Iristeko denbora:3h.15´
Nola iritsi:Otzaurteko ostatutik (670 m.)
Igotzeko denbora:5h.
Jeisteko denbora:1h.45´
Ezaugarriak:Elur eta izotz ibilbidea ez arriskurik gabea, haize lekua eta lainoa ere erraz sartzen dena.
Materiala:Kranpoiak eta makilak.
Garaia: Negua, Udaberria
IBILBIDEAREN DATU GUZTIAK IKUSI