Gavarnieko zirkuaren trabesia

Gogo handia geneukan ibilbide ikusgarri hau egiteko eta bertan dauden mendien gailurrak zapaltzeko, baina horretarako lau egun behar genituen. Ekaineko azken egunak luzeenak direnez, beraiek aukeratu genituen Gavarnier- gerturatzeko eta gure autoan Grange de Holle (1500 m.) aterpetxeko aparkalekura gerturatu ginen. CAF Lourdes, 50 ohe eta Abendutik Urrira irekita. Tel. 0562924877.

Lehenengo eguna – Grange de Holle (1500 m.) eguerdia. Inoiz baina beteagoa geneukan motxila bizkarreratu eta gorantz abiatu ginen, hasiera batetan Gavarnie-Gedre eski estaziora doan bidea segituz. Pixkanaka ba zen ere, gorantz gindoazen eta laburbideak erabiliz bidea saihestea lortu ere, belardietatik zehar joanez. Eguzkiak estu hartu zigun eta kostata ba zen ere, eski estaziora iristea lortu genuen. Eskiatzeko pista bat erabiliz, azkar lortu genuen altura irabaztea. Gorantz gindoazen baina errez joan zitekeen eta aurrez aurre, Coll de Tentes-ko aparkalekuan zeuden autoak ikusten hasiak ginen. Bertatik ateratzen dira hainbat eta hainbat mendizale inguruetako mendiak igo asmoz (2200 m.)

2 km. kaminoz eginez, Puerto de Bujaruelo o Puerto de Boucharo-ra (2270 m.) iritsi gara. Hemen elkartzen dira Espainiatik eta Frantziatik datozen bideak. Guk ezkerretara doan bidea segi behar dugu (ESE), jarraian lautada batera iritsi asmoz. Arazorik gabeko bidean goaz Gabieto glaziarreko errekatxuloa aurkitu arte, arazorik gabe zeharkatu dugularik. Tailon-eko ipar isuriko pareta beldurgarriaren azpitik goaz, Pouey Aspé sakanaren gainetik. Gavarnietik igotzen den bidea eta gu goazena elkartzen diren unean, eskuinera bira (SE) eta harrikari batetik igotzen gara Taillon-eko glaziarretik datorren errekatxuloa aurkitu arte. Kontu handiz ibili beharreko zeharkaldia da busti nahi ez ba dugu behintzat. Bidexka bat baina gehiago dago orretarako, laguntzeko ere kateak jarrita daudelarik. Gu behe aldeko harri handi batzuetatik zeharkatu dugu (ez gara busti !!!).

Aldapa tente bat igotzen dugu sigi-saga batzuek eginez, harri solte  eta harritzar batzuetatik zehar, Taillon glaziarraren bila eta naiz elurra eduki, gauden urte sasoirako, ez da lehen zena. Azken aldapa bat igotzea falta zaigu Coll de Serradets (2589 m.) gainera iristeko, bertatik aterpetxea ikusten dugularik. Serradets o Brecha-ko aterpetxera (2587 m.) iritsi eta gaua pasatzeko leku eske goaz, baina hainbeste jende dabilenez, ezinezkoa gertatzen zaigu eta aurrera jarraitzea erabakitzen dugu Taillon inguruan bibak egin asmoz (eskerrak badaezpada-re denda txiki bat ekartzea pentsatu dugunik). Gorantz habiatzen gara aldapa oso tente batetik, hasieran beti elurrez estalitako zati bat dagoelarik eta ondoren, harri solte asko duen bidexka batetik, gure abiada asko motelduz. Bi bihurgune handi eta gero Brecha-ko glaziarrera gerturatu gara.

Brecha-ko pasabidera dugun ikuskizuna paregabea da. Glaziarrean sartu gara eta inongo zailtasunik gabe azken tartera iritsi ere, bertan eskuak erabili beharrean gaudelarik igotzeko. Brecha de Roland (2805 m.). Ekainaren azkeneko egunetan egon harren, zeharkatzean  hotz sentitzen dugu eta ez gelditzea erabaki dugu, bustirik gaudenez. Eskuinera jarraituz (O) harritzar eta harri solte artean, Bazillac mendiaren magalean zehar gorantz goaz pixkanaka badere, Falsa Brecha edo Collado del Dedo (2910 m.) deritzan lekura. Ezkerretara utziz  zeharkatuko dugu (N) eta azken zatira inguratuko gara, bide garbi eta ondo zapaldutako batetik. Hasierako aldapa siga-saga batzuek eginez igoko dugu eta aurrerantz aldapa lasaitzen da gailurrera arazorik gabe igo gaitezen. Taillon (3144 m.). Arratsalde zoragarria dugu, ikuskizuna paregabea eta daukadan konpainia ezin hobea. Arratsaldeko zazpiak pasa dira eta mugitzen hasi beharrean gaude gure denda jartzeko leku baten bila, zerbait jan eta lotarako prestatzeko, bihar ere egun gogor bat izango bai dugu eta.

Decidimos descender hacia el collado de los Gabietos hasta encontrar un lugar protegido del viento para poder instalar nuestra tienda. Nos cuesta cierto tiempo encontrarlo, dado que el caos de piedras y bloques no ayudan a ello. Una vez instalados reponemos fuerzas y con la caída del sol nos metemos en nuestros sacos a descansar.

Bigarren eguna - Eguna argitzean jaiki gara. Hotz egiten du eta oso gau txarra pasa dugu, haizea indar handiz ibili bai da. Zerbait jan dugu eta atzoko bidea deseginez, berriz ere gorantz goaz harri solte ugari duen aldapa behera bat aurkitu arte, Gabieto lepora (2935 m.) eramango gaituena.  

Gorantz (NO) gogorgarri bat zeharkatuko dugu hautsitako kanal batzuetatik zehar eta berehala, Gabieto (3031 m.) gailurrean (NE) utziko gaitu. Harri multzo bat dago bertan. (SO) Ertzetik jaitsiko gara zulo batetara (I) eta berehala igotzen hasten da, Aguas Tuertas aran aldetik eta azken zatian bestaldetik (NO). Azken tarte honetan, arazo handiegirik gabe baina pasabide airezko batzuetatik igaroz, Gabieto (3034 m.) (SO) gailurra iritsiko gara. Harri multzo bat dago bertan.

Atzerantz bidea eginez eta berriz ere, bi Gabietoak zatitzen dituen zulora bueltatuz,  zeharka goaz Gabieto lepora. Hemendik aurrera, aldapa bortitz eta arroka solte ugari duena igoz, asko kostatuta bada ere, berriz Taillon-eko hertza zapaltzera iritsiko gara. Goizean goiz denda eta motxilak utzi ditugun lekura iritsi eta dena jaso ondoren, zerbait jan eta gero, berriz ere bideari ekiteko prest gaude. Eguzkia berotzen hasia da eta ori eskertzekoa da momentu honetan. Bi laku txiki ditugu gure azpian eta bertara ailegatuz, berriz ere goranzko bidea hasten dugu harrikari batetik, Bazillak mendiaren hormaraino. Minutu batzuek geroago, berriz ere Brecha de Roland-era iristen gara eta aurrera jarraituz (E), Casco mendiaren horma azpitik zeharka berantz goaz. 

Denbora gutxi barru, bidexka garbi eta ondo markatua dagoena jarraituz, ezkerretara bira egin eta gorantz hormari jarraituz, pasabide zail bat igarotzen dugu, bertan ibilbidea errazteko kateak daudelarik eta Casko eta Torre gailurrak erdibitzen dituen lepora eramango gaitu.

Bertan zerbait jan eta edateko aprobetxatzen dugu eta motxilak harri handi batzuen atzean utziz, gorantz hasten dugu bidea. Harrikari batetik doan bidexka jarraituz (NO) eta zeharkaldi pikotx bat eginez, “RELALNO” batera iristen gara, bertatik berriz ere Taillon-eko isuri aldea ikusten dugularik. Azken hertzera iristean (N), nahitaezkoa da igotzeko eskuak erabiltzea (I+) eta minutu gutxi barru Casco-ko gailurrean gaude (3006 m.). Harri multzoa.

Denbora batez paisaiez gozatu eta gero, jaitsierari ekiten diogu igotzeko erabili dugun bidea eginez, motxilak utzi ditugun lekuraino. Bertan, berriz ere, indarrak hartzen ditugu jan eta edanez, oraindik ere asko geratzen zaigu ibiltzeko eta. Eguerdia da eta eguzkian errukirik gabe berotzen du, gainera ez dago babesteko leku askorik eta gure atsekaberako kantinploretan daukagun ur guzia bukatu dugu. Ur tantan bat bilatzeko itxaropenak galdu gabe, gabiltzan lekuan elurra dagoenez, gure bideari jarraitzen diogu Torre gailurraren bila. Bide on eta pikotx bat jarraituz, harrikari bat duen kanal batetara iristen gara, oso bertikala bera, eta bertatik igotzea pentsatzen dugu oizko bidea moztuz.

Asko kostata bada ere altura harrapatzen goaz eta kanala bukatzera goazela, bila genbiltzan ur jarioa aurkitzen dugu eta denborarik galdu gabe, kantinplorak betetzeari ekiten diogu. Asko kostatuta baina betetzea lortu ditugu, denbora asko erabilita noski, eta aurrera jarraituz traba handiegirik gabe, Torre de Marbore gailurra iristen gara (3009 m.). Harri multzoa.

Zerbait jan, edan eta paisaiaz gozatu eta bideari aurrera jarraitzea erabaki dugu elurtegi batzuetatik zehar. Zailtasunak gainditzen goaz, batzuetan gorantz eta besteetan berantz, bide arrasto batzuetatik (ikuspen gutxi dagoenean oso leku arriskutsua gerta liteke). kostata goaz bide garbirik gabe, Caskada-ko leporantz (2931 m.). Espalda mendiaren maldetan dagoen glaziarra zeharkatuz (E), gutxika bada ere Picos de la Cascada-ko hormara inguratzen gara. Arratsaldea da eta ordu asko daramatzagu oinez. Gure denda txikia jartzeko leku bat bila gabiltza, merezitako atsedena hartu asmoz. Alde batetik bestera gabiltza lekua ezin bilaturik eta erraza ez bada ere, azkenean plataforma txiki bat aurkitu dugu Cascada eta Marbore-ko mendien gurutze bidean. Ezproi batetan aurkitu ere eta bertan dauden harriak kendu eta denda jartzea lortu dugu.

Jan, edan eta iluntze zoragarri bat ikusi eta gero, gure zakuetan sartu gara atseden hartu eta lo egiteko.

Hirugarren eguna - Izoztuta jaiki gara eta dendatik kanpora begiratuz, lainoz estaliak gaudela konturatzen gara. Gaurko betebeharra Picos de la Cascada, Marbore eta Cilindro igotzea da. Dena jaso eta zerbait gosaldu ondoren, Cascada-ko mendirantz abiatzen gara. Ikusten ditugun kairn batzuek segituz, naiz eta ez dakigun oso garbi nondik gabiltzan eta nora goazen, baina gorantz goaz. Goiz oso hotza da eta asko kostatzen zaigu bero mantentzea. Denbora bat gorantz pasa eta gero, gailur bat antzeman dugu eta bertara goaz. Gailurreko hertza zeharkatuz goaz eta bigarren tontor batera iristen gara. Ezer ikusterik ez dugunez eta orientaziorako ere erreferentziarik ez dugunez, pentsatzen dugu Picos de la Cascada (3095 m.) gailurrean gaudela. Harri multzoa dago bertan.

Ezertxo ere ikusten ez dugularik berantz goaz, ibilbidea hasi dugun lekua bilatu asmoz eta ondoren, Marbore-ra igotzeko bidea etsi etsian bilatzeari ekin diogu. Saiakera batzuek egin eta denbora asko galdu eta gero, ezinbestean uztea erabaki dugu eta laku izoztura doan bidea jarraitzea.

Altuera irabazten goaz eta dagoeneko eguzkia berotzen hasia da, lainoa ere desagertzen doan neurrian naiz eta haize hotza indarrean dabilen. Cilindro azpian gaude, lainoa desagertu dela eta konturatu gara zein galduta ibili garen Marboreko bidea bila. Dagoeneko ez dago konponbiderik eta beste baterako utzi beharko dugu. Pico de la Cascada berriz igo dugula baieztatu dugu eta lortu izanak animatu gaitu.

Laku izoztura iristean (2980 m.), Cilindro eta Monte Perdido-ren tartean gaudelarik, ezkerretarako norabidea hartuz (E) kanal deseroso, harrikariz beteta eta oso tentea den batetik (30º) neke handiz igotzen hasten gara. Ozta-Ozta Cilidro-ko lepora igotzea lortu dugu (3074 m.) eta bertatik, eskuinean daukagun hormara zuzendu behar gara eta oso nabaria den tximini batetik (II) igo (rappelatzeko anklaje bat dago bertan).

Ezkerrerago, Marbore isurira, beste tximini errazago bat (II-) aurkitzen da.  Aurreneko tximiniatik behin igo eta gero, gure bidea hertzetik doa, oso aereoa da baina entretenigarria eta Horma tente batzuek igo eta gero (I), inongo zailtasunik gabe Cilindro de Marbore gailurrera iritsi gara (3325 m.). Hotz izugarria dagoenez, lehenbailehen jaistea erabaki dugu. Arreta handiz itzulerako bideari ekiten diogu eta behin tximiniara iritsita, zalantzak sortzen zaizkigu. Azkenean zailenetik jaistea erabaki dugu itxura hobea duelako. Eguerdia pasa da eta dagoeneko zerbait jan eta edateko momentua iritsi ere, aurrera jarraitu aurretik.

Igo gean bidea deseginez, Cilindro-ko lepotik berriz ere kanal deseroso eta harrikaria duenetik jaitsi behar gara, dena den, askoz ere errazagoa da betiere jaistea igotzea baino eta minutu gutxi barru laku izoztuan gara. Lakua gure eskuinera mantenduz, aurrez aurre dugun hormara zuzendu behar ditugu gure pausoak eta ezin dela igo iruditu arren, ba du bidexka bat bere gainera iristeko. Cuello del Cilindro (3074 m.). Iparraldera jaitsiz harrikari batetik, zeharkaldi batek (NE) Monte Perdido-ko glaziarrera eramaten gaitu. Arreta handiz ibili beharreko lekua da, urte sasoi honetan izotza agerian dago eta edozein irristadak ondorio txarrak izango lituzke.

Gutxika-gutxika eta izotz artean altxatzen diren harrietan babesturik, glaziarra jaistea lortzen dugu 15 m. altuera duen plataforma bateraino. Bertan dagoen anklajetik rappel bat egiteko sokarik ez badugu, beste ertzera (NE) joan besterik ez dugu eta bertan dagoen tximini batetik jaisten saiatu, nahiko erraza  eta helduleku onekin (II), derrigorrez gu egitea Behartuta gaudena.

Dagoeneko glaziarraren morrenan gaude (2700 m.) iparrera jarraituz Marbore lakuaren inguruko sakonunera iritsi arte. Eguraldia okertzen doa eta zerua bakoitzean ilunagoa dago eta itxuraz izugarrizko euri jasa datorkigu gainera. Tukarroya-ko aterpetxetik gertu gaudenez, bertara joatea pentsatzen dugu eta ez zortea tentatu gure denda txikian gaua pasaz. Lakua ezkerrerantz zeharkatuz bideak gorantz garamatza, hasieran poliki-poliki eta bukaeran, ozta-ozta aldapa itogarri batetik, harritzar ugari tartean daudelarik. Halako batean iritsi gara Tucarroya-ko aterpetxera (2666 m.), irekia da eta bertan oheak eta sukaldea daude, koltxoi eta mantekin. Arratsaldea da eta gu sartu eta zerbait jaten gaudenean, izugarrizko ekaitza hasten da, trumoi eta tximistekin, eskerrak babesean gaudela. Jan eta edan ondoren denbora bat lasai egon eta berehala zakuan sartu gara deskantsatu asmoz.

Laugarren eguna - Goizean goiz jaiki gara gaua ondo pasa eta gero eta leihotik begiratzean harriturik gaude ikusten dugunarekin. Egun eguzkitsu bat dugu begien aurrean, nork esango luke atzo arratsaldekoa eta gero. Eguzkiak inoiz baina argiagoa dirudi eta ez dago laino bakar bat ere zeruan. Gelditzen zaigun azkeneko gauzetatik zerbait jaten dugu eta denborarik galdu gabe, Astazou mendirantz habiatzen gara. Motxilak aterpetxean utziz, gero bertatik pasatzekoak bai gara. Atzo igotzea hainbeste kostatutako aldapa jaitsiz hasi dugu eguna eta ondoren Marbore-ko lakua eskuinera zeharkatuz, urtegiaren hormen parean goaz bere isurbideraino.

Kairnez markatutako bidea segituz (NO), gutxika bada ere, gorantz goaz Astazou txikitik jaisten den kontrafuerte batek gure norabidea aldatzera behartzen gaituen arte. Eskuinera jarraituz gorantz goaz oso hautsiak dauden arroketatik Swan lepora (2964 m.), astazou handi eta txikiaren artean.

Eskuineko hertzetik goaz (ENE) bata bestearen atzetik oztopoak gaindituz, batzuetan eskuak erabiliz, eta bukaerako hertz etzan batetik Gran Astazou gailurrera iristen gara (3071 m.). Merezitako atsedena artzen dugu eta denbora pasa gaude gure aurrean ikusten diren paisai zoragarriak begira. Itzulerako jaitsiera igo dugun bide berdinetik egin behar dugunez, arreta pixka bat jarri behar dugu eta laster, berriz ere Swan lepoan gaude. Ezkerrerantz igotzen hasten gara harri handi batzuen gainetik eta azken hertzera iritsi aurretik, pasabide polit bat zeharkatu beharrean gaude harritzar baten azpitik eta derrigortuta gaude makurtuta pasatzea. Astazou txikia (3012 m.) Oso punta zorrotza da eta bi isurialdeko amildegira ematen duena.

Marbore eta Astazou artean dagoen aranetik azkar batean jaisten gara, Marbore-ko lakuraino eta berriz ere, Tucarroya-ko aterpetxera igo beharrean gaude beste aldetik Estaube-ko zirkotik jaitsi asmoz.

Eguerdia da berantz hasten garen unea. Kanal estu eta tente batetik (F+) jaitsi beharra dugu, harri soltez beteta dago ibilbidea eta arreta handiz goaz HORCADA baten inguru arte  (2431 m.). Ezkerrerantz aterako gara Estaubé zirkuko harrizko pareta jaitsiz, beerago doan bidearekin bat egin arte. Ezkerretara jarraituz bide batera iritsiko gara (2200 m.) eta aurrera segituz gurutze bide batetara ailegatu eta beste behin goranzko norabidea hartuz (O) Horquette d´Alans zeharkatu dugu (2430 m.).

Bide zabal eta ondo zapaldutako batek Espuguettes aterpetxean uzten gaitu (2027 m.), bertan jan eta edan egiten dugu eta atseden hartu ere. Altuera galtzen goaz Parke Nazionaleko bidezidor polit batetik, GR10 arrastoak jarraituz, Cabaine de Pailla (1800 m.) dagoen ingurutik eta Astazou-ko ipar isuriaren azpitik.  Bidea Bois de Pailla basoan sartzen da sigi-saga asko medio aldapa jaitsiz, bi errekatxuloen tartetik. Pixkanaka pixkanaka altuera galtzen goaz Gavarnie-tik ur jauzira doan pista iristea lortzen dugun arte (1380 m.). Kanpig-en ondoko zubitik erreka ezkerretara zeharkatu dugu eta errepidetik Gavarnie-ko erdigunera iritsi gara (1370 m.).

Gaur gabean afari bero bat jango dugu, dutxa bero bat hartu eta itxurazko ohe batean lo egin, seguru gure gorputzak eskertuko digula.